Hier meine Variante.
Sevgili Mert,
Başta sana iki şey söylemek istiyorum.
1. Bu bir aşk mektubu değil, çünkü artık sana aşık değilim.
2. Seni çok sevdim.
Bunu sana niye söylemek istedim
peki? Aklında olsun diye söyledim. Çünkü biz ayrıldığımız halde unutulacak birşey değiliz. Sen bana herşeyi unutmak istediğini
söylemiştin ama
bunu kabul
etmiyorum. Niye kabul etmiyorum, biliyor musun? Çünkü biz çok güzeldik, bizi hatırla!
Sen aklıma geldiğinde artık kalbim acımıyor. Artık güzel hatıralarımızı düşününce herşeyi kaybettim diye ağlamıyorum. Güzel hatıralar
ağlanacak birşey değil! Iyiki böyle güzel şeyler yaşadık diye gülümsüyorum.
Sen de bizi unutmamalısın. O kadar güzel anılar yaşadık ki, yazık
olur bunları hatırlamazsak. Bütün anılar hep kalbimde kalacak. Keşke senin de kalbinde
kalsa.
Arkadaş kalamayız dediğinde
kalbimi kırdın. Çünkü o
an seni gerçekten kaybettiğimi bir daha anladım. Senden hiç bir haber almadan hayata devam etmek zor geliyor bana. Seni çok merak ediyorum.
Nasılsın, hayatta misin diye sorarak, hep seni düşündüm. O günler artik geride kaldı. İlk başta söylediğim gibi, sana artik aşık değilim. Ama seni çok özlüyorum. O kadar çok sana alışmışım ki, seninle konuşmadan hayata devam etmek
zor. Benim için çok değerli birisin ve inan ki, 20yıl sonra bile bunun değişmesine izin vermeyeceğim. Hep kalbimde kalacağına emin ol.
Bir şey daha söylemek istiyorum.
3. Bu sana yazdığım son mektuptur. İstediğin gibi seni bir daha rahatsız etmeyeceğim. Zaten bu mektuba cevap vermeyeceğini tahmin ediyorum.
Umarım iyisin. Hayatında mutlu olmayı hak ediyorsun Mert, bunu bilmeni istiyorum. Sana kızgın felan değilim. Artık herşey geçti ve sensiz hayata devam ediyorum. Senden tek bir şey istiyorum: Bizi güzel hatırla. Kendine çok iyi bak.
...
[/QUOTE]